میمون کوچولو

یکی بود یکی نبود دریک جنگل بزرگ چند تا میمون وسط درختها زندگی میکردند در بین آنها میمون کوچکی بود به نام قهوه ای که خیلی بی ادب بود همیشه روی شاخه ای می نشست و به یک نفر اشاره میکرد و باخنده میگفت: اینو ببین چه دم درازی داره اون یکی رو چه پشمالو و زشته و بعد قاه قاه میخندید.

اینو ببین وای چقدر چاغه و ... قهوه ای با کسی بازی نمی کرد و فقط روی درخت مینشت و بقیه را مسخره می کرد.

هر چه مادرش او رانصیحت می کرد فایده ای نداشت و اون اصلا به حرف مادرش گوش نمی داد تا اینکه یک روز در حال مسخره کردن بود که شاخه درخت شکست و قهوه ای  از اون بالا روی زمین افتاد.

کلی از درد گریه کرد و فریتد کشید.... مادرش او را پیش دکتر  میمون پیر برد.

دکتر او را معاینه کرد و گفت دستت آسیب دیده و تو باید شیر نارگیل بخوری تا خوب شوی.

این خبر تو جنگل پخش شد و همه میمون ها میخواستند به قهوه ای کمک کنند.
چند ساعت بعد قهوه ای بقیه میمونها را دید که برایش شیر نارگیل آورده بودند او خیلی خجالت کشید و شرمنده شده بود ولی یادگرفت که ظاهر و قیافه اصلا مهم نیست بلکه این قلب مهربونه که اهمیت داره، برای همین ازهمه آنها معذرت خواهی کرد و هیچوقت دیگران را مسخره نکرد.