راه برای ارتباط با کودک

به مادران باردار توصیه می شود که هر روز با جنین خود صحبت کنند. صحبت کردن با جنین، رشد مغزی و دایره لغات شنیداری اش را افزایش می دهد.

راه برای ارتباط با جنین 
جنین در رحم مادر تنها یک توده در حال رشد و بدون فعالیت نیست، بلکه موجودی است که از همان ابتدای تشکیل، قابلیت تاثیرپذیری از محیط اطراف و خارج رحم را دارد و در زمان خاصی شروع به شنیدن و برقراری ارتباط با مادر و محیط اطراف خود می کند.
به مادران باردار توصیه می شود :
آموزش مهارت های زبانی و ارتباطی از همان ابتدا و در دوران جنینی برای فرزندشان آغاز کنند.
 هر روز با جنین خود صحبت کنند این کار باعث رشد مغزی و دایره لغات شنیداری اش را افزایش می دهد.
زمزمه کردن شعر در دوران بارداری این کار با ریتم و تون های مختلفی انجام گیرد، برای ارتقای یادگیری مهارت های زبانی کودک در آینده  بسیار مفید خواهد بود.
بلند خواندن داستان ها و متن های تکراری مختلف باعث افزایش لغات در دوران جنینی می شود و درک موثر او را در مراحل بعدی زندگی بالا می برد.
به پدران نیز توصیه می شود که با جنین ارتباط کلامی برقرار کنند، زیرا ثابت شده است که در دوران جنینی حافظه جنین به شدت در حال توسعه می باشد.
اگر نوزاد تازه متولد شده صداهای آشنایی را که در دوران جنینی شنیده بود را  حال باز بشنود احساس آرامش پیدا می کند و استرس های او کمتر خواهد شد و زمینه لازم برای یادگیری سریع او ایجاد می شود.
به مادران باردار توصیه می شود که هنگام برخاستن از خواب، به جنین خود سلام کنند و صبح به خیر بگویند
یکی از دیگر از راه های موثر برای برقراری ارتباط با جنین در حال رشد، ماساژ دادن شکم مادر می باشد.
اگر آموزش ها به جنین همراه با ماساژ دادن باشد، تاثیر مطلوب تری بر روند یادگیری جنین خواهد گذاشت.
هنگام برخاستن از خواب، به جنین خود سلام کنند و صبح به خیر بگویند. 
در طول روز اتفاق های روزانه را به او گزارش دهند و با او مانند یک  انسان زنده ارتباط برقرار کنند. 
هنگام خوابیدن نیز به او شب به خیر بگویند و داستان کوتاهی بخوانند یا شعر آرامی را زمزمه کنند.
سونوگرافی برای بررسی وضعیت سلامت جنین لازم و ضروری است. می توانند تصاویر و فیلم های سونوگرافی خود را هر چند وقت یک بار مشاهده و مکالمات خیالی با جنین خود داشته باشند. این فعالیت ها باعث افزایش دلبستگی مادر و جنین می شود.
اگر مادری هستید که زود دچار استرس و عصبانیت می شوید، روش های کنترل عصبانیت و استرس را یاد بگیرید و تا محیطی آرام را برای پرورش جنین خود فراهم کنید، زیرا استرس و عصبانیت، ارتباط موثر و مفید مادر را با جنین تحت تاثیر قرار می دهد.
در صورت اجازه پزشک متخصص خود، ورزش های دوران بارداری را انجام دهند تا هم  استرس تان کاهش یابد، و هم گردش خون بدن تان بهتر گردد وتا شرایط مناسب تری برای رشد جنین فراهم شود.
اگر فعالیت های مخربی مانند سیگار کشیدن و مصرف الکل یا مواد مخدر را در این دوران انجام دهید، فرصت طلایی یادگیری جنین خود را از دست می دهد، زیرا مصرف این مواد باعث آسیب به مغز می شود و مغز آسیب دیده، توانایی آموزش کافی و رشد مناسب را نخواهد داشت.
جنین خود را به شکل فعال و زنده در خانواده حس کنند. اگر خواهر یا برادری برای جنین در خانواده وجود دارد، او را نیز ترغیب کند تا با او صحبت کند و ارتباط موثر داشته باشد و احساسات خود را با او به اشتراک بگذراد.
مطالعات مختلف نشان داده است مادرانی که افکار مثبت دارند، این افکار به جنین آنها منتقل می شود و رشد مغزی آنها سریع تر و بهتر شکل خواهد گرفت.
نوازش جنین از روی شکم، احساس امنیت را به او القا می کند و رشد مغزی و یادگیری او بهتر می شود.
مواد غذایی سالم مصرف کنید، مواد غذایی دارای امگا 3 را بیشتر مصرف کنید زیرا باعث افزایش هوش جنین می شود. 
توجه:
 اگر قرص امگا 3 برای شما توسط پزشک تجویز شده است، باید بدون جیوه باشد.

برای کودکان ، دوره ای به نام نوجوانی فرا خواهد رسید. در این دوران دوست دارند با ظاهری متفاوت از دیگران در کوچه ها و خیابان ها راه بروند.
چون دوست دارند کسی را پیدا کنند تا با آن ها صحبت کند،تا به آن ها توجه کند و به آن ها محبت نشان بدهد تا در نهایت بتوانند نیازهایی که در دوران کودکی خود به دست نیاوردند را گدایی کنند.
بنابراین تشنه ی نگاه، توجه و محبت دیگران هستند. به هر نحوی هم شده آن را به دست می آورند. زیرا در خانه با او صحبت نکرده اند. در کانون خانه به او توجه و محبت نشان نداده اند.
پس اگر کودک، محبت را از مادر خود نتواند بگیرد، پدرش که آمد از او در خواست می کند.
اگر محبت و توجه را از پدر ومادر خود نیز نتوانست بگیرد، از فامیل و نزدیکان، آن را به دست می آورد.
اگر از اطرافیان هم نتیجه نگرفت، در آینده به دوستان خود پناه می برد.
زبان محبت حرف اول و آخر را در کودک ما می زند. زیرا محبت نقش بسیار مهمی را ایفا می کند.
اینکه کودک شما در رحم مادر از نظر هوشی پیشرفت کند خوب است، اما بعد از تولد هم باید مراحل دیگری را طی کنید.

چگونه با کودک خود صحبت کنیم؟
کودک حتی زمانی که به حرف نیامده ، با ما صحبت می کند. از روش های صحبت کردن کودک می توان گفت گریه کردن است.
کودکانی که در رابطه با پدر و مادر خود ضعیف محبتی دارند، بیشتر گریه می کنند.
کودکان ما به وسیله گریه با پدر و مادر خود صحبت می کنند و می گوید: به من توجه و محبت کنید. صد البته تا زمانی که به خواسته خود نرسد گریه می کند.
پس زمانی که کودکتان گریه می کند؛ در حقیقت با ما صحبت می کند. پس نگوییم بی خود و بی جهت گریه می کنی. یا زود به سمت او نرویم، بگوییم چرا گریه می کنی؟
این نوع صحبت کردن یعنی بی توجهی به کودک. همین نوع صحبت کردن موجب می شود تا رابطه محبتی شما با کودکتان ضعیف شود.
کودک به توجه و محبت نیاز دارد.
زبان محبت
بچه ها زمانی متوجه محبت ما می شوند که برای آن ها وقت کافی صرف کنیم و با آنها بازی کنیم.
در هفت سال اول زندگی کودک، هیچ چیزی به جز بازی نمی تواند زبان محبت او را بسازد. یعنی در هفت سال اولیه زندگی کودک فقط می توانیم به وسیله بازی با کودک صحبت کنیم. بنابراین با بازی کردن درست و صحیح، کامل ترین محبت را به کودک ابراز خواهید کرد.
اگر توجه و محبت را فرزندتان در دوران کودکی خود پیدا نکنند  یا نبیند؛ یا از روش صحیح، نیاز محبتی آن ها تغذیه نشود، در سنین نوجوانی جزو افرادی خواهد بود که موها و لباس هایش را بسیار متفاوت  تر از همسالان خود درست می کنند.
کودک در هفت سال اول زندگی، نیازمند تخلیه انرژی اش است . پس نیاز دارد که تحرک و فعالیت های بدنی زیادی داشته باشد.
در بازی هایی که دویدن و هیجان دارند یا بازی های نشستنی و فکری نمی شود با آن ها صحبت کرد. با سرگرم کردن آن ها با تلویزیون و کاردستی و غیره نمی توان به کودک محبت کرد. مگر در این ها هیجان را با یکدیگر دخیل کنیم.

با چه لحنی با کودک مان صحبت کنیم؟

را در نظر بگیرید برای مثال کودکتان اتاق نشیمن را زیر و رو کرده و هر چه به او می گویید : « بسه ! نکن ! دست نزن ! مگه نگفتم نکن ! مگه نمی شنوی !» گوشش بدهکار نیست . در نهایت از کوره در خواهید رفت، عصبانی می شوید و صدایتان را بلند می کنید . از نگاه کودک، او با شیطنت خود موفق شده تا توجه شما (والدینش) را جلب کند و برای کودک راه جلب توجه ( مثبت یا منفی ) مهم نیست ، توجه توجه است و داد و فریاد شما هم تغییری در رفتار او نخواهد گذاشت .
به نظرتان وقتی کار به نقطه جوش کشیده می شود، کنترل اوضاع از دست چه کسی در رفته است؟ شما یا فرزندتان؟
برای برخورد و صحبت کردن با بچه ها باید به این نکات توجه کرد:

گیرنده های کودکان بسیار قوی است...
هنگامی که قصد دارید با کودک تان صحبت کنید، فقط در اندیشه گفته های خود نباشید،  بلکه به نوع و چگونگی حرف زدن تان هم  فکر کنید . چون کودکان فقط به صحبت های شما توجه نمی کنند بلکه وضعیت ، حرکات بدن ، اضطراب ، نگرانی ، لحن و بلندی صدای تان را هم می بیند و می شنوند. 
نقش بازی کنید
هنگام گفتگو با کودکان باید نقش بازی کرده، همه چیز را بزرگ جلوه داده و در مورد آنها اغراق کنید. هنگام حرف زدن با بچه ها محدودیت ها را کنار گذاشته و با اعتماد به نفس با او صحبت کنید یا به صحبت های او گوش کنید و این کارها را به شکل بازی انجام دهید . گاهی اوقات که خواسته شما و کودک تان با هم متفاوت است، خود را سوم شخص خطاب نمایید مثال: « مامان می خواهد دست های شما را بشورد.»

لحن قاطع اما نه خشن
وقتی کودک مرتکب خطایی شده است ، باید با لحنی قاطعانه با او صحبت کرد .
از همان جا که ایستاده اید بر سرش فریاد نزنید  بلکه به سمت اور بروید و روبروی کودکتان قرار بگیرید.
در لحن صدا و حرکات خود نباید اثری از خشونت و تهدید وجود داشته باشد .
اگرکودک خواست رویش را برگرداند و برود ، دست های او را بگیرید تا مستقیم به شما نگاه کند و به او بگویید: لطفا به من نگاه کن .
خم شوید تا هم قد او شوید و بلندی قامت شما ، بچه را نترساند و مستقیم به چشم هایش نگاه کنید ( برقراری ارتباط چشمی ) اگر از بالا به او دستور بدهید ، حرف تان را نادیده  خواهد گرفت.
با لحنی آرام ولی محکم صحبت کنید . وقتی با این لحن با فرزندتان صحبت کنید ، کوچک ترین تردیدی برایش باقی نمی ماند که راهی جز اطاعت ندارد زیرا آنان به سرعت متوجه نارضایتی شما می شوند .
به روشنی و با لحنی آرام به او بگویید چه کار خطا و اشتباهی انجام داده است، مثال: « شما اصلا اجازه نداری کسی رو بزنی و ازت می خوام که دیگه این کار رو تکرار نکنی ». حرف زدن با لحنی قاطع بسیار مؤثر واقع می شود زیرا بچه های کوچک متخصص درک کوچک ترین علایم هستند . گاهی صدای آرام ، قاطع و حرکات مطمئن شما برای انتقال پیام به کودک کافی است .
در تمجید از کودک، حدی قائل نشوید
یکی از لحن های صحبت ما با کودک لحن تایید است.
اگر شما حتی یک کلمه هم از او تعریف نکرده باشید، او فکر می کند پس باید چه کار کند تا توجه شما را جلب نماید ؟ مثل اینکه بهتر است گریه برادر یا خواهر کوچکش را درآورد تا مادر یا پدر به او توجه کند . همین اتفاق هم می افتد و به محض اینکه صدای گریه برادر یا خواهر کوچک بلند می شود ، شما به فرزند بزرگتر توجه می کنید . بنابراین اگر نتواند توجه مثبت را جلب کند، به دنبال جلب توجه منفی یعنی داد و فریاد آنان خواهد بود . اگر احساس کند، در جلب توجه منفی موفق تر از جلب توجه مثبت است بطور حتم شیوه ای را که نتیجه بهتری در پی دارد ، انتخاب خواهد نمود .
در تعریف و تمجید از کودک ، حد و مرزی قائل نشوید . تعریف از فرزندتان بخاطر رفتار خوبش، او را لوس نمی کند. در نتیجه با تعریف و تمجید می توانید کودک را به سمت رفتار مناسب سوق داده و با عدم تعریف ( نه تنبیه  فیزیکی ) او را از رفتار نادرست، دور نگاه دارید.
با تشویق به اوکمک کنید ، حد و حدودو خط قرمزها را رعایت کند تا نظم و انضباط نیز برقرار شود . 
در لحن قاطع ، صدای شما آرام ، محکم و کنترل شده است اما لحن تعریف و تایید برعکس آن است . وقتی از کودک تان تعریف می کنید، صدایتان باید بلند ، پرهیجان و حاکی از لذت و خرسندی باشد .آرام به پشت فرزندتان زده و یا دستی به سرش بکشید ، به او بگویید که کار خوبی انجام داده است و احساس خود را نیز بیان کنید" آفرین دختر عزیزم ، همه ناهارت رو خوردی ، من خیلی خوشحالم " یا " آفرین پسر خوبم کارت رو بسیار عالی انجام دادی و من به شما افتخار می کنم"

گاهی هم باید با لحن قانع کننده با کودک تان صحبت کنید با او نه بحث کنید، نه خواهش
پیش از آنکه با کودک حرف بزنید ، در مورد گفته هایتان به طور اساسی  فکر کنید. وقتی با فرزندتان جرو بحث و مجادله کنید، او نیز در مقابل با شما بحث خواهد کرد . 
هرگز از او خواهش نکنید، فقط درخواست نمایید. در صورتی که این کار را به درستی انجام ندهید، بچه ها نیز درخواست شما را اجابت نخواهند کرد سعی کنید همواره از کلماتی نظیر « امکان داره » یا « لطفا » استفاده نمایید زیرا این کلمات نقش بسیار مؤثری خواهند داشت .
 بسیاری از والدین مایل نیستند به کودکان خود امر و نهی نمایند چرا که فکر می کنند ، در این صورت رفتارشان مستبدانه بوده،و از علاقه کودک نسبت به آنان کم خواهد شد . در نتیجه برای نشان دادن علاقه خود را به فرزند خود ، چند گزینه را پیش روی آنها قرار دهید تا کودک بتواند از بین آنها یکی را انتخاب کند .
 گاهی نیز ارائه پیشنهاد و حق انتخاب به عنوان آخرین راه حل برای جلوگیری از شروع یک جنگ جدی به کار می رود .  مثال : کودک از پوشیدن شلوار خودداری می کند ، پس به او می گویید : « دلت می خواد شلوار سبزت را بپوشی ؟ شلوار قرمزه رو که خیلی قشنگه چطور؟» 

اصول مهم برای  صحبت با کودک
وقتی کودک خوش رفتار است ، از او تعریف کنید .
به طور عادی داد و فریاد نکنید ولی در قبال رفتار بد با لحنی محکم صحبت کنید .
دستورهای ناگهانی و پشت سر هم صادر نکنید.
هنگام بداخلاقی کردن با کودک معامله نکنید ، رشوه ندهید و چانه نزنید .
هرگز گزینه های مختلف در اختیار کودک خردسال خود قرار ندهید زیرا او توانایی انتخاب از بین چند گزینه را ندارد .
از مقایسه کودک با خواهر و برادرها یا بچه های دیگر پرهیز کنید 
همواره مؤدب باشید . حتی زمانی که فرزندتان در پاسخ به شما سرتان فریاد کشید ، شما با صدای بلند جواب ندهید . در این مسابقه هر دوی شما بازنده خواهید بود ، بنابراین فقط از کودک تان خواهش کنید که دیگر هیچوقت با شما این گونه صحبت نکند .
از کلمات ناپسند و نادرست در توصیف فرزندتان استفاده نکنید . روی آنان اسم نگذارید و صفت ناخوشایندی را به آنان نسبت ندهید . تاکید کنید آنچه که از نظر شما ناپسند می باشد ، رفتار اوست نه خودش .
تا حد امکان با کودکان از مسائل مثبت صحبت کنید و از فعل های منفی کمتر استفاده کنید، یعنی به جای اینکه دائم رفتارهای نادرست را به وی گوشزد کنید ، بگویید که دوست دارید چگونه حرف بزند یا چه کاری را انجام دهد . مثال : « دست های آلودت رو به همه جا نمال » این جمله دارای بار منفی می باشد و بهتر است  بگویید :« دستات کثیف شده ، بیا همین الان بریم بشورمشون تا اگه خواستی بازی کنی ، اسباب بازی هات کثیف نشن .»

توانایی مادر در صحبت کردن با نوزاد

در برقراری ارتباط با نوزادی که زبان خاص خودش را دارد پدران موفق تر عمل می کنند یا مادران؟
با کمی دقت در رفتار زنان و مردانی که به تازگی مادر و پدر شده اند نشان می دهند، رفتار غریزی مادران در قبال نوزادانشان موجب نزدیکی بیشتر آنها با فرزندشان می شود.در واقع زنان با صدایی شبیه به نوزادشان با زیر و بم صدای خود بازی می کنند و باصدایی آهنگین برای کودکشان آواز می خوانند و همه اینها دست به دست هم می دهد تا رابطه قوی تری با نوزداشان برقرار کنند. اما این قضیه برای پدران وجهه ای متفاوت دارد،پدران حتی زمانی که وقت زیادی با نوزاد خود صرف می کنند باز هم چندان در ایجاد ارتباط بااو موفق نیستند. 
در نقطه مقابل مادران از صدا و لحنی آهنگین برای ایجاد صمیمت و بر قراری ارتباط با نوزادشان استفاده می کنند، روشی که به صورت غیر مستقیم به فرزندان آنها یاد می دهد چه طور با محیط پیرامون خود ارتباط برقرار کنند.چه طور محبت بیشتری به اطرافیان و جهان نشان دهند.
اما لحن گفتاری پدران از همان ابتدا به گونه ایست که به نوزاد می گوید چگونه با دیگران به نحوی منطقی ارتباط برقرار کند.
بنابراین پدران و مادران هر یک با طرز صحبتشان تجربه های جدیدی را به دنیا نوزادشان وارد می کنند.
بنابراین آنها کودک خود را آماده حضور در دنیا می کنند که محبت و عقلانیت تنها راه ادامه حیات در آن است.
با بازی می توانیم نیاز محبتی او را برطرف می کنیم ، بنابراین آسیب هایی که در نوجوانی نگران آن هستیم به شدت کاهش پیدا می کند.
 کودکان می فهمند!!!
یک پدر و مادر چه رفتاری انجام داده یا انجام نداده اند که کودک متوجه محبت پدر و مادرش نشده است. در نتیجه به این سوال رسیده است و آن را می پرسد :
مامان، من را دوست داری؟ بابا من را دوست نداری؟
این پرسش نشان دهنده رفتار ما نسبت به کودکمان، نشان دهنده چگونگی صحبت کردن ما با کودکانمانو وضعیت توجه و محبت در خانواده را نیز مشخص می کند.

فاجعه بزرگ تر این است که می گوییم بچه است نمی فهمد. این تفکر کاملاً غلط می باشد واصلا و ابداً این گونه نیست. کودکان خیلی خوب هم می فهمد. حتی زمانی که به صورت جنین داخل رحم مادر است محبت ما را دریافت می کند و می فهمد کودکان از وقتی که داخل شکم مادر هستند تا وقتی که خانه را ترک می کند، تحت تاثیر حرف های والدینشان اند.
پس مواظب حرف زدن مان باشیم. 

تلنگرهای کوچک ولی تکان دهنده:
ببینیم چرا به دوست داشتن من نسبت به خودش شک کرده است؟! 
منِ پدر و مادر چه کاری انجام داده ام که به دوست داشتن من، احساس تردید کرده است؟!!

هنگامی که بچه ها با هم دعوا می کنند، شما از چه کسی حمایت می کنید؟!!
جواب شما اگر بچه های دیگر است ، سوال ای است آیا بچه های دیگر پدر و مادر ندارند که حمایت شوند؟
 زمانی که بچه ها در سنین رشد هستند یا در مرحله ی مثل دندان در آوردن، چهاردست و پا راه رفتن، به حرف آمدن، درس خواندن، تمرکز، هوش و ...در مقابل اطرافیانتان نسبت به او چه طور واکنش نشان می دهید؟!
وقتی که میهمان در منزل شما حضور دارد یا شما به مهمانی رفته اید ؛ برای جلب توجه فرزندتان چه کارهایی انجام می دهید.
هنگامی که به نحوی هر موفقیت یا شکستی که به معرض نمایش می گذارد؛ آن زمان چگونه برخورد می کنید؟آیا با این کلمات حس خوبی نسبت به دست آوردهایش پیدا می کنید؟

این باید به ما بفهماند؛ چگونه با کودک خود صحبت کنیم؟

چند جمله با والدین عزیز
اگر با کودکمان در این دوران بازی نکنیم، چه زمان دیگری باید بازی کنیم؟!
اگر الان فرصت صحبت با او را از دست بدهیم دیگر چه زمانی این فرصت را پیدا خواهیم کرد؟
همه ما اکنون پدران و مادرانی را مشاهده می کنیم که حسرت دوران کودکی خود را می خورند.اما متاسفانه برخی از آن ها را می بینیم که در حال ساخت فرصت صحبت با فرزند خود هستند.
اگر به موقع به نیازهای کودک رسیدگی کنیم، او یاد خواهد گرفت که گریه تنها راه رسیدن به نیازهایش نیست.
تمام رفتارهای ما در آینده کودکمان تاثیرگذار است و در آینده چه اتفاقی قرار است برای کودکان ما رقم بخورد.
این سه مورد را انجام دهید :
1. خودتان را به جای کودک تان بگذارید. دنیای را از نگاه او ببینید.
2.  با زبان محبت شروع به گفت وگو کنید.
3.  یادتان نرفته که زبان محبت آن ها چیزی جز بازی نیست. بازی هایی که آن ها دوست دارند نه ما.
بنابراین زبان محبت یکی از بهترین راه حل های موجود برای حل این مساله است.