نوجوان

نوجوانی، دوره ای انتقالی در زندگی هر فرد می باشد، از این جهت انتقالی می گوییم که فرد از دوران (دنیای) کودکی به بزرگسالی منتقل می شود. بنابراین می توان گفت نوجوانی پلی است میان کودکی و بزرگسالی، پلی که فرد را از دوران سبکبالی و آسایش کودکی به دنیای پر هیاهو و پر از مسئولیت بزرگسالی رهسپار می کند. با توجه به این تعریف متوجه اهمیت این دوران، که برخی از آن به عنوان دوره «بحران« یاد می کنند، می شنویم.
فرد تا زمانی که دوران کودکی را سپری می کند، سرحال، شاد، بازیگوش و مهمتر از همه حرف گوش کن و رام والدین خود و سایر بزرگترهایش می باشد، اما زمانی که وارد دوره نوجوانی می شود سرکش، انتقادگر و مقاوم می شود و این همان تغییر مهمی می باشد که اطرافیان و به خصوص والدین را نگران می کند.
در اینجا می خواهیم به این موضوع بپردازیم که رفتار طبیعی چیست و آیا این تغییرات در نوجوان طبیعی می باشد یا نه باید نگران شویم (نگران کننده است) و باید در صدد رفع این تغییرات رفتاری برآییم؟
اولین قدمی که والدین باید در این زمینه (در ارتباط با این موضوع) بردارند، این است که از رفتارها و روحیات سایر نوجوانان هم سن و سال فرزند خود مطلع شوند و بدانند که این تغییرات در رفتار، خلق و خو، سلایق و عادات در همه نوجوانان کم و بیش اتفاق می افتد، اما در همه به یک میزان نمی باشد. بنابراین قبل از اینکه درباره عادی یا غیر عادی بودن رفتار نوجوان خود تصمیم بگیرید، بهتر است دوستان و هم بازی های او را بشناسید و با والدین آنها نیز مشورت نمایید تا بتوانید رفتارهای آنها را با یکدیگر مقایسه نموده تا از میزان و شدت نگرانی های شما کاسته شود.
قدم بعدی در این مسیر، استفاده از تجربیات معلمان، مربیان ورزشی، مشاوران تربیتی و افرادی که بیشتر با نوجوانان سروکار دارند و با رفتار های آنها آشنا هستند، می باشد.
نکته مهمی که باید در نظر گرفت، این است که همه افراد گاهی بی حوصله و بد اخلاق می شوند، مشاجره و جر و بحث می کنند، افسرده و گوشه گیر می شوند یا از کوره در می روند. همه این رفتارها در صورت تکرار شدن نگران کننده می باشند. اگر فرزند شما این رفتار ها را از خود بروز می دهد، نمی توان به طور قطع گفت که رفتارهایش غیر طبیعی و ناهنجار است، اما نیاز به بررسی جهت کاهش و یا حذف این رفتار ها می باشد.
والدین اگر می خواهند به خوبی با فرزند نوجوان خود ارتباط برقرار کنند، تا زمانی که خود را جای فرزندشان نگذارند و از دریچه او به مسائل ننگرند، به موفقیت در این امر دست نمی یابند. برای رسیدن به این هدف بهتر است به دوران نوجوانی خود بازگردید و احساسات، عواطف، نیازها، ایده ها و آرزوهایی که داشتید را به خاطر بیاورید، زیرا اکثر والدین دوران نوجوانی خود را فراموش کرده اند و در برخورد با فرزند نوجوان خود از این تجربه خود بهره نمی برند.
یکی از مواردی که بسیار مهم می باشد، این است که عموما همزمان با رسیدن کودکان به دوران نوجوانی و بلوغ، والدین نیز خود در دوران میانسالی که روانشناسان از آن به عنوان «بحران میانسالی« یاد می کنند، قرار دارند. والدین در این دوران بحرانی با تغییرات و مشکلاتی مانند (از قبیل) زناشویی، اقتصادی، هویت، افسردگی و نگرانی روبرو هستند و افزون بر بحران نوجوانی فرزند خود باید با بحران میانسالی نیز دست و پنجه نرم کنند. از مهمترین تغییراتی که در والدین دیده می شود و گاهی می تواند در رابطه با آنها با فرزندشان خلل وارد کند، می توان به این موارد اشاره کرد:
١- کاهش قدرت هوش (که به نظر من توان هوشی افراد در طول زندگی تغییر نمی کند بلکه از میزان توجه و تمرکز آنها به دلیل مشغله های زندگی کاسته می شود.)
٢- تغییرات بدنی (افت بنیه و توان بدنی که موجب می شود والدین نمی توانند پا به پای فرزندان پیش بروند.)
٣- فراموشکاری (که باعث می شود دوران نوجوانی خود و حالات روحیتان را فراموش کنید.)
٤- اهمیت یافتن خاطرات (که موجب می شود به آهنگ ها، کتاب ها، فیلم ها، مد و شیوه لباس پوشیدن قدیمی علاقه نشان دهید و مانع از فرزند خود شوید که به آهنگ ها، کتاب ها، فیلم ها، مد و شیوه لباس پوشیدن جدید گرایش نشان دهد.
٥- کاهش توانایی برقراری ارتباط (در این سن بیشتر علاقه مندید افراد اطراف خود را گزینش کنید و جمع دوستان و اطرافیانتان کوچکتر باشند تا بیشتر به زندگی خصوصی و خانواده خود رسیدگی نمایید که این کاملا برخلاف میل و خواست فرزند نوجوانتان می باشد.)
٦- کاهش قدرت نفوذ (البته فقط نسبت به فرزند نوجوانتان از قدرت نفوذ شما کاسته می شود. فرزند شما که تا دیروز مطیع بی چون و چرای خواست ها و عقاید شما بود، امروز خودش تصمیم می گیرد و اصلا شما را قبول ندارد و در عوض گروه همسالانش و یا الگوهای خاص او در جامعه بر او تاثیر گذاشته و از آنها پیروی می کند – که این تغییر در فرزندتان اصلا جای نگرانی ندارد، زیرا روند طبیعی رشد او را نشان می دهد و پس از گذشت چند سال دوباره به حالت قبل باز می گردد. اما نه به آن شدت دوران کودکی – پس جای نگرانی ندارد.
با توجه به این مطالب در می یابیم که رفتارهای نوظهور نوجوانان (نوجوانانمان) که ما را نگران کرده و گاه می آزارند، رفتارهای طبیعی خاص دوره نوجوانی می باشند و همه نوجوانان و حتی خود ما در دوران نوجوانی این گونه (به همین منوال) رفتار می کردیم، پس جای نگرانی ندارد، اما اگر رفتاری خاص در فرزند نوجوانتان مشاهده می گردد که به دلیل شدت و میزان تکرار آن تصور می کنید که او را به سمت اختلال رفتاری سوق می دهد، بهتر است با یک متخصص روانشناسی کودک و نوجوان مشورت نموده و راهنمایی بگیرید و از شیوه ها و روش های مثمر ثمر (موثر) رفتاری در مقابل فرزند نوجوانتان بهره بگیرید.

نوجوان

بسته بندی سفارشی

تست کالا قبل از ارسال

7 روز تعویض یا مرجوعی

تضمین بهترین قیمت

روش ها و هزینه های حمل