بازی دان : شیوه تربیت فرزند، در طول سال‌ها دستخوش تغییراتی شده‌است. والدین نسل قدیم و جدید در بعضی اصول فرزندپروری، اختلاف نظرهای جدی با یکدیگر دارند؛ اما در این بین اصولی وجود دارد که پدران و مادران در هر دوره‌ای، به آن‌ها معتقدند؛ ضرورت مشارکت بچه‌ها در کارهای خانه، یکی از این باورهای مشترک است.
والدین می‌دانند برای تربیت فرزندانی مسئولیت‌پذیر، مستقل، بااعتمادبه‌نفس و توانمند، لازم است آن‌ها را از کودکی به کار کردن در خانه تشویق کنند؛ اما گاهی جلب همکاری بچه‌ها، برای والدین سخت و پر دردسر می‌شود. چطور بچه‌ها را به کمک‌کردن در کارهای خانه ترغیب کنیم؟
راهکارهایی برای جلب همکاری بچه‌ها
1) زمانی که شما و فرزندتان سرحال هستید، با او گفت‌وگو کنید. به او بگویید کمکش برای خانواده تا چه حد مهم است. توضیح دهید این کار باعث می‌شود تا خانواده به‌صورت یک تیم، امور خانه را اداره کند.
2) روی یک برگه کاغذ، برای هر یک از اعضای خانواده ستونی بکشید و زیر اسم هر نفر، کارهایی را که مسئول انجامش است، فهرست کنید. اجازه بدهید بچه‌ها در انتخاب مسئولیت‌هایشان شریک باشند. وقتی فرزندتان فهرست طولانی کارهای شما را ببیند، احتمالا انجام یکی دو کار روزانه را منصفانه خواهد دانست.
3) برای آموزش وقت بگذارید. فکر نکنید چون فرزندتان شما را در حال انجام کاری دیده‌است، خودش می‌تواند آن کار را انجام بدهد. بهترین شیوه آموزش این است که ابتدا از کودک بخواهید در انجام کاری مشخص به شما کمک کند.
بعد اجازه بدهید خودش آن کار را به‌تنهایی انجام بدهد و فقط ناظر باشید. وقتی فرزندتان مهارت کافی در انجام کاری مشخص به‌دست آورد، می‌توانید مسئولیت انجام آن را بر عهده‌اش بگذارید.
4) دستورالعمل‌هایی کاملا واضح به فرزندتان بدهید. «اتاقت رو تمیز کن» برای بچه‌ها مبهم است. در عوض می‌توانید بگویید: «لباس‌هات رو توی کمد، کتاب‌ها رو توی قفسه و ظرف‌ها رو توی آشپزخانه بگذار».
5) بچه‌ها به یادآوری روزانه نیاز دارند تا بتوانند کارهایشان را به‌صورت منظم انجام بدهند؛ بنابراین به‌جای «چند بار باید بهت بگم فلان کار رو انجام بده؟»، وظایفش را با خونسردی به او یادآوری کنید. یک روش موثر این است که جدولی از کارهای روزمره خانه درست کنید تا کودک بتواند کنار کارهای مربوط به خود علامت بزند.
چه سنی، چه کاری؟
کارهایی متناسب با سن، روحیات و توانایی‌های فرزندتان به او محول کنید. اگر از کارهای فنی خوشش می‌آید، اجازه بدهید در کنار یک بزرگ‌تر، تعمیر وسایل خانه را برعهده بگیرد. اگر ترکیب مواد هیجان‌زده‌اش می‌کند، در آشپزی از او کمک بخواهید. انجام هر روزه کاری مشخص برای بچه‌ها بیشتر یکنواخت و خسته‌کننده است. گاهی به او اجازه بدهید وظایفش را تغییر بدهد. در ادامه فهرست تعدادی از کارهای متناسب با سن کودکان را می‌خوانید:
*بچه‌های 2تا3 ساله: جمع‌کردن اسباب‌بازی‌ها، گذاشتن لباس‌های کثیف در سبد مخصوص، روی هم چیدن کتاب‌ها و مجلات.
*بچه‌های 4تا5 ساله: مرتب کردن رختخواب، تمیزکردن میز، آب‌دادن به گل‌ها، شستن ظرف‌های پلاستیکی.
*بچه‌های 6تا7 ساله: تاکردن لباس‌ها، جارو کردن اتاق، چیدن و تمیز کردن میز، کمک به درست کردن غذا.
*بچه‌های 8تا9 ساله: جاروبرقی کشیدن، آماده‌کردن وعده صبحانه به‌تنهایی، شستن کف زمین.
*بچه‌های ده ساله و بزرگ‌تر: اتو کردن لباس‌ها، شستن خودرو، تمیز کردن اجاق گاز، پختن غذاهای ساده به‌تنهایی، دوختن دکمه یا پارگی لباس.
موانع همکاری بچه‌ها
گاهی بچه‌ها بی‌هیچ دردسر و مقاومتی و حتی با علاقه شروع به همکاری در خانه می‌کنند، اما بعضی رفتارهای اشتباه والدین بی‌انگیزه‌شان می‌کند. در ادامه فهرستی از کارهایی که نباید انجام بدهید را می‌خوانید:
1) از کیفیت کار فرزندتان و زمانی که برای انجامش صرف می‌کند، انتقاد نکنید. صِرف همکاری کردن او قابل ستایش است.
2) کاری را که کودکتان انجام داده، دوباره انجام ندهید و اشتباهش را اصلاح نکنید. در این‌صورت، هم او را به ادامه
کار بی‌میل و هم این پیام را به او منتقل می‌کنید که همیشه یک نفر هست تا کارهای ناتمامش را تمام و بی‌دقتی‌هایش را جبران کند.
3) یکی دو روز در هفته را «روز بدون کار» اعلام کنید، حتی اگر کارهایی را که به فرزندتان سپرده‌اید، آسان و اندک باشد.
4) به بچه‌ها برای انجام کارهای خانه پول ندهید. در زندگی برای انجام وظایف معمول پاداشی در کار نیست، پس در فرزندتان توقع بیجا ایجاد نکنید. بچه‌ها باید بدانند مشارکت در کارهای خانه، نه لطف و محبت است، نه ابزاری برای کسب درآمد؛ بلکه وظیفه‌ای است که همه اعضای خانواده باید انجامش بدهند.
فروشگاه اینترنتی اسباب بازی ، کلیه حقوق این سایت متعلق به بازی دان می باشد و کپی برداری از تصاویر و مطالب آن پیگرد قانونی دارد. «تمامی کالاها و خدمات این فروشگاه، حسب مورد دارای مجوزهای لازم از مراجع مربوطه می‌باشند و فعالیت‌های این سایت تابع قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران است.»
